Brokje Brocante

Rob kookt! Ik heb hem er nooit toe gedwongen, hij kookt gewoon (meestal) graag. Al vanaf dag één dat ons 'oventje' in de keuken stond is dat het geval. We zijn inmiddels een paar maal verhuisd;  het oventje verhuisde fijn mee. Mijn kinderen stellen wel eens voor om iets moderner te gaan koken, maar Rob en ik kunnen geen afstand doen van ons oventje. 
Vandaag hebben we het oventje even buiten gezet voor een grondige schoonmaakbeurt.
Terwijl ik driftig aan het soppen ben, plopt er een liedje van de Counting Crows in mijn hoofd: "Don't it always seem to go that you don't know what you got, until it's gone..." En zo is het.

Het oventje staat weer te stralen.

Lavendel

Het is zondagavond 11 juli, 20.00 uur. Rob, Roos en ik wandelen naar de schooltuin. Het is opvallend stil op straat. Een enkeling fietst op hoge snelheid voorbij. Het is duidelijk te zien waar naar toe, want de meesten zijn gekleed in de kleur oranje. Het zijn de laatste minuten vóór de Grote Finale.
Ons gezelschap gaat richting een klein paradijsje. De "schooltuin". Al sinds jaren een uit de hand gelopen hobby van Rob, want het terrein is groot en mijn lief is de enige tuinman. Maar zo nu en dan plukken we de vruchten van zijn harde werken.  Het doel van vanavond is: Lavendel plukken, nu het nog mooi is.
Roos en ik installeren ons bij een bankje. Rob haalt gereedschap. Ik geniet van de heerlijke stille, zwoele avond. Alleen het geluid van het geknip van de snoeischaar. Na een paar minuten verspreidt zich de overweldigende geur van lavendel. Puur natuur!  Met de ogen dicht waan je je in de lavendelvelden van Frankrijk

Met een grote bos verse lavendel lopen we weer huiswaarts....paars is de kleur!